bazen gerçekten hiç hak etmediği sözleri duymak yıkabiliyormuş insanı.. bu akşam hissettim bu duyguyu ne yazık ki.. bunu hissettiren kişi de önemli tabii.. kişiye bağlı olarak, bu sözler bazen teğet geçerken üzerinden, bazen içine oturabiliyormuş.. önce insan kendini sorguluyor, bunları duymayı gerektirecek bir şey yaptım mı acaba diye.. bakıyorum.. hayır, yapmadım sanırım.. sonuç istediğin gibi değil ama.. "peki" diyorum her zamanki gibi.. kapatıyorum gözlerimi, kulağımda çınlıyor o sözler.. teşekkür ediyorum her şey için.. bu kadar kolay olmamalı kalp kırmak..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder