“Bir defa kalsam yanında, hayat güzel hikâyemde kalınca…” diyor şarkı kulağımda. Şimdi hiç sırası değildi bunu duymanın. Otobüste Umut Sarıkaya’nın Benim De Söyleyeceklerim Var kitabını okurken bir cümle dikkatimi çekmiş, yaklaşık 30 saniye sonra kulağımda kulaklıkları bulmuştum. “Bildik bir ses olmuştun ya sonunda bir ben duyan, kaçırdım orda bakarken hayaline” diye devam ediyor şarkı. Sonra müzik sesi gelmiyor, sadece solistin sesi: Bir defa kalsam yanında, hayat güzel hikâyemde kalınca…
Başka bir şarkıya geçiyorum, “Gözlerim kızgın, mutlu ve ezik sonsuz hayalde” diye bir cümle var bu şarkıda. “Sonsuz hayal” ifadesi gerçeği gösteriyor bana. “Söylesem olmaz, sessiz kalma konuşmak güzel ya! Ahh bu da kalbim… Yarattı deveyi, dehşet içinde” diye devam ediyor şarkı. Pireyi deve yaptım sanırım. Belki de yapmadım. Yapmışımdır ben. Ama sanki deve gibiydi. Yok yaa pire bile değildi. Off yeter!
Her şey istediğim gibi devam edebilseydi keşke. Demek ki ne yaparsan yap olmadığı zamanlar varmış. Çıkarıyorum kulaklıkları. Şarkı beynimde devam ediyor: “Bir ses duydum, sen sanmıştım, taa derinden, içlerdeyken… Sorma sen sus, her şey bağırırken…” Sonra ben ekliyorum: hep kalsaydın yanımda, hayat güzeldi hikayemde kalınca… Tabii söylesem olmaz bunu…
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder